Henri Hermans, mijn muzikale leermeester avant la lettre

Binnenkort vindt het Henri Hermans Festival plaats, georganiseerd door de Stichting Natuurlijk Nuth. Van 6 tot en met 14 september staat hierin de muzikale matador Henri Hermans centraal.

 

In Dagblad De Limburg eert journaliste Vikkie Bartholomeus deze matador met een mooi artikel:

DDL-20140814-Henri Hermans

Nu we met de Stichting Maastrichtse Componisten enkele projecten in dit festival ondersteunen, leer ik Henri Hermans van dichtbij kennen. Wat herken ik veel in deze mens. Zelf ben ik in 1979 in Maastricht komen wonen vanuit Geleen, een stad die precies zoveel kilometers verwijderd ligt van Maastricht en ook ik werd direct verliefd op deze stad. Ik studeerde aan het Conservatorium, heb vele jaren muziekonderwijs gegeven, zowel priveles als aan de muziekschool en nu werk ik bij en voor het orkest. Ik heb hart voor muziek, raak er door ontroerd en mijn grootste missie in het leven is klassieke muziek toegankelijk maken voor alle mensen. Vooral door goed muziekonderwijs te promoten, maar ook door muziek dichtbij mensen te brengen. Om hen de kracht van de ontroering die muziek in zich draagt, te laten ervaren.
Stichting Natuurlijk Nuth wil Hermans eren door dit meerdaagse festival te organiseren. Ze doen dit door samen te werken met de muziekverenigingen uit de nabije omgeving van Nuth, met philharmonie zuidnederland, met Kumulus Muziekschool en met de Stichting Maastrichtse Componisten.

Henri Hermans (1883-1947) was zonder enige twijfel de grondlegger van het Maastrichtse en daarmee van het Limburgse muziekleven. In onze stad draagt een straat zijn naam en die naam is ook verbonden aan een deel van het Maastrichtse stadspark. Daar staat een monument voor Hermans, gemaakt door de bekende beeldhouwer Charles Vos.

 

Vos maakte ook de bronzen portretbuste in zijn  geboorteplaats Nuth. Daar kwam Henri Hermans ter wereld op 7 februari 1883 als telg uit een zeer muzikale familie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hermans organiseerde het Maastrichtste muziekonderwijs in ‘zijn’ muziekschool en legde daarmee de basis voor het muzieklyceum dat ten slotte het huidige conservatorium Maastricht zou worden. Zijn naam blijft voor eeuwig verbonnen met het MSO dat hij op hoog niveau heeft gebracht als dirigent, als organisator en als verantwoordelijke voor het repertoire dat het orkest speelde. Het MSO groeide uit tot het professionele LSO dat nu sinds 1 jaar philharmonie zuidnederland heet, na de fusie met het HBO. De basis voor die professionaliseringslag werd gelegd door Henri Hermans. Hij was de grote gangmaker van een nieuwe muziekcultuur in Maastricht. Hermans was helemaal Maastrichtenaar onder de Maastrichtenaren geworden. Hij sprak en begreep het Maastrichtse dialect als geen ander. De talentrijke musicus kreeg nogal wat aanbiedingen van elders, maar hij had nu eenmaal zijn hart verpand ‘aon die sjoen aw stad aon de Maos’. ’s Zomers kon je hem dikwijls op een van de terrassen op het Vrijthof vinden. Dan mengde hij zich graag, vaak heel gevat en humoristisch, in het gesprek over alles en nog wat.

Op 29 augustus1948 werd een standbeeld voor de  musicus onthuld in het stadspark en dat deel van het park wordt sindsdien naar de maestro Henri Hermans park genoemd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het was een geweldig aangename middag waarbij ik alle gasten mocht introduceren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Celine Daemen en Luca Meisters, twee jonge talenten van Kumulus, gaven een theatrale introductie op Henri Hermans.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Marietje Hoppers woonde in de jaren 20-30 van de 20e eeuw tegenover Henri Hermans. Zij sprak met respect over hem, alsof het gisteren was dat zij hem kende.

 

 

 

 

 

 

 

 

Als opmaat naar het festival werd op zaterdag 16 augustus de plaquette ter ere van Henri Hermans aan zijn voormalig woonhuis onthuld door oud-burgemeester Philip Houben.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De huidige bewoners Eri en Ed Rijsemus zijn verguld. Als geen ander bracht Houben zijn respect voor Hermans, Eri en Ed en de organisatoren voor het voetlicht:

 

Leuk dat Jean-Pierre Geussens er een stukje over schreef op Maastricht Dichtbij:

http://www.dichtbij.nl/maastricht/cultuur/artikel/3656111/oudburgemeester-philip-houben-eert-componist-henri-hermans-met-plaquette-aan-diens-voormalig-woonhuis.aspx